Arminius

De Arminius kerk is gebouwd in 1895-1897 in het centrum van Rotterdam en genoemd naar het boegbeeld van de remonstranten, de theoloog Jacobus Arminius. De kerk, het orgel en de consistorie zijn aangewezen als rijksmonument.

De kerk is in overgangsarchitectuur met neoromaanse elementen ontworpen. Het is een vierkante centraalbouw met een hoge toren op de zuidoostelijke (straat)hoek. De kerk wordt aan de west- en noordzijde ingesloten door aangrenzende bebouwing. Tot 1965 was het voorplein aan de Westersingel omheind met een smeedijzeren sierhekwerk tussen bakstenen pijlers met ezelsruggen.

De eerste plannen voor nieuwbouw ontstonden in 1879. In 1883 lag er een ontwerp voor een kerkgebouw met bijna 1500 plaatsen. Dit werd niet uitgevoerd. Na een nieuwe overstroming in 1894 kregen Henri Evers (1855-1929) architect van het Stadhuis van Rotterdam en Jacobus Stok (1862-1942) de opdracht voor een nieuw ontwerp. Stok was in dienst van de kerk en Evers was in 1889 getrouwd met een dochter van de predikant, dus de architectenkeuze lag voor de hand. De gemeente wilde het terrein van de kerk gebruiken voor een uitbreiding van de Beurs. Via een grondruil verkreeg de Remonstrantse gemeente in 1895 een kavel aan de Westersingel, aan de rand van het onbebouwde Land van Hoboken. De fundering en onderbouw waren in het najaar van 1895 klaar. Vanaf voorjaar 1896 tot voorjaar 1897 werd de rest van de kerk voltooid.

Vandaag de dag heeft stichting Arminius het gebouw in eeuwigdurende erfpacht. Arminius biedt podium aan het publieke debat, organiseert culturele evenementen en exploiteert het gebouw om het rijksmonument voor de toekomst te behouden.

Meer informatie over de geschiedenis en de huidige functie van de Arminiuskerk is te vinden op de website.